"ไปยาลน้อย (ฯ)" และ "ไปยาลใหญ่ (ฯลฯ)" เวลาอ่านต้องออกเสียงอย่างไร?
เครื่องหมาย ไปยาลน้อย (ฯ) และ ไปยาลใหญ่ (ฯลฯ) เป็นเครื่องหมายวรรคตอนในภาษาไทยที่ใช้เพื่อละคำหรือข้อความบางส่วนให้กระชับขึ้น
โดย ไปยาลน้อย ใช้แทนคำซ้ำหรือคำเต็มที่ยาวเกินไป ส่วน ไปยาลใหญ่ ใช้เมื่อต้องการละข้อความที่มีลักษณะเป็นลำดับต่อเนื่องกัน เพื่อช่วยให้ประโยคกระชับและอ่านง่ายขึ้น
อย่างไรก็ตาม เวลาอ่านออกเสียงต้องใช้ให้ถูกต้องตามความหมายของประโยค แล้วมันอ่านว่าอะไรกันล่ะ?
สำหรับเครื่องหมาย ไปยาลใหญ่ (ฯลฯ) และ ไปยาลน้อย (ฯ) มีหลักการอ่านออกเสียงดังนี้:
1. ไปยาลน้อย (ฯ)
ใช้แทนคำซ้ำหรือข้อความที่ละไว้ เวลาอ่านออกเสียง ให้อ่านคำเต็ม ไม่ต้องออกเสียงเครื่องหมาย "ฯ" เช่น
"กรุงเทพฯ" อ่านว่า กรุงเทพมหานคร
"อุบลฯ" อ่านว่า อุบลราชธานี
2. ไปยาลใหญ่ (ฯลฯ)
ใช้เมื่อต้องการละข้อความที่มีลักษณะเป็นลำดับ เช่น
"หมู เห็ด เป็ด ไก่ ฯลฯ"
เวลาอ่านออกเสียง ฯลฯ อ่านว่า "ละ" หรือ "และอื่น ๆ"
ตัวอย่าง: "หมู เห็ด เป็ด ไก่ ฯลฯ" อ่านว่า "หมู เห็ด เป็ด ไก่ และอื่น ๆ"