
รู้หรือไม่? มีพยัญชนะไทย 9 ตัว ที่ไม่สามารถใช้เป็นตัวสะกดได้
ในภาษาไทยเรามีพยัญชนะทั้งหมด 44 ตัว ซึ่งหลายตัวสามารถใช้เป็น "ตัวสะกด" ได้เมื่ออยู่ท้ายพยางค์
แต่รู้หรือไม่ว่า มีอยู่ 9 พยัญชนะ ที่ไม่สามารถทำหน้าที่เป็นตัวสะกดได้เลย เราเรียกพยัญชนะกลุ่มนี้ว่า "พยัญชนะที่ใช้เป็นตัวสะกดไม่ได้"
แล้ว "ตัวสะกด" คืออะไร?
ตัวสะกด คือ พยัญชนะที่ตามหลังสระในพยางค์ เช่นคำว่า "กิน" ซึ่งมี น เป็นตัวสะกด เสียงสุดท้ายของคำจึงจบด้วยเสียง น
แต่พยัญชนะทั้ง 9 ตัวที่กำลังจะกล่าวถึงนี้ ไม่สามารถใช้เป็นพยัญชนะตัวท้ายพยางค์ได้ เพราะไม่มีเสียงสะกดที่ตรงตามระบบเสียงของภาษาไทย
พยัญชนะ 9 ตัว ที่ใช้เป็นตัวสะกดไม่ได้ มีดังนี้
ผ (ผึ้ง)
ฝ (ฝา)
ฌ (เฌอ)
อ (อ่าง)
ห (หีบ)
ฉ (ฉิ่ง)
ฮ (นกฮูก)
ฃ (ฃวด)
ฅ (ฅน)
ทำไมถึงใช้ไม่ได้?
เหตุผลที่พยัญชนะเหล่านี้ใช้เป็นตัวสะกดไม่ได้ เพราะเมื่อออกเสียงในตำแหน่งท้ายพยางค์ เสียงที่เกิดขึ้น ไม่มีคู่เสียงสะกดในระบบเสียงสะกดไทย
โดยในภาษาไทยมีเพียง 8 เสียงสะกดหลัก ได้แก่ ม, น, ง, ย, ว, ก, ด, บ ซึ่งเป็นตัวแทนของกลุ่มเสียงสะกดในพยางค์ เช่น
ก → ตัวแทนเสียงสะกด กลุ่ม ก ข ค ฆ ฆ ฬ
ด → ตัวแทนเสียงสะกด กลุ่ม จ ช ซ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ด ต ถ ท ธ ศ ษ ส
ฯลฯ
ดังนั้น ผ, ฝ, ฌ, อ, ห, ฉ, ฮ, ฃ, ฅ พยัญชนะทั้ง 9 ตัวนี้จึงไม่สามารถใช้เป็นตัวสะกดได้ เนื่องจากไม่มีเสียงสะกดในระบบเสียงภาษาไทยที่ตรงกับพยัญชนะเหล่านี้นั่นเอง