ตอนจบ "อิคคิวซัง” ที่ทั้งอบอุ่นและสะเทือนใจ หลายคนไม่เคยดูมาก่อน (คลิป)
แม้อนิเมะเรื่อง อิคคิวซัง จะเต็มไปด้วยอารมณ์ขัน ไหวพริบ และความอบอุ่นจากตัวละครหลักที่เป็นเณรน้อยหัวใส แต่ตอนจบของเรื่องกลับไม่ได้ทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้ม หากแต่เป็นการลาจากที่ชวนให้รู้สึกหวิวในใจ
อนิเมะเรื่องนี้ออกอากาศทั้งหมด 296 ตอน ตั้งแต่ปี 1975 ถึง 1982 โดยตอนสุดท้ายมีชื่อว่า
"แม่จ๋า! เพื่อนจ๋า! อังโคคุจิ...ลาก่อน!" (母よ！友よ！安国寺よ！さようなら)
เพียงชื่อก็บอกเป็นนัยถึงการลาจากที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ในตอนจบนี้ อิคคิวซัง ตัดสินใจออกเดินทางเพื่อฝึกตนตามลำพัง เขารู้สึกว่าหากยังอยู่ในวัดอังโคคุจิ ที่ซึ่งมีแต่คนคอยช่วยเหลือ เขาจะไม่มีวันเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็งได้ การฝึกในโลกแห่งความเป็นจริง การออไปเจอโลกที่โหดร้ายและไม่อ่อนโยน จึงเป็นทางเลือกเดียว
ก่อนออกเดินทาง เจ้าอาวาสจัดเวลาให้ อิคคิวซัง ได้พูดคุยกับแม่เป็นครั้งสุดท้าย แม่ของเขารับฟังอย่างเข้าใจ และยอมปล่อยให้ลูกชายเดินบนเส้นทางที่เขาเลือกเอง โดยที่ อิคคิวซัง เลือกจะไม่บอกลาใครในวัด เพื่อไม่ให้ความรู้สึกผูกพันมาทำให้เขาหวั่นไหว
เช้าวันที่เขาออกเดินทาง อิคคิวซัง พยายามลอบออกจากวัดอย่างเงียบๆ ท่ามกลางแสงอรุณ แต่กลับพบว่า ซาโยะจัง เพื่อนสนิทของเขา พร้อมด้วย ชูเน็น และเหล่าเณรน้อยอีกหลายคน ยืนรออยู่ก่อนแล้ว ทุกคนรู้ดีว่า อิคคิวซัง กำลังจะไป และไม่มีใครสามารถรั้งเขาไว้ได้
น้ำตาไหลพรากด้วยความเศร้าและห่วงใย
ก่อนจากกัน ซาโยะจัง มอบตุ๊กตาไล่ฝน (เทรุเทรุโบซุ) ที่เธอเย็บจากเสื้อของตัวเองให้ อิคคิวซัง พร้อมบอกว่า ให้คิดว่านี่คือตัวแทนของเธอ และขอให้ อิคคิวซัง เก็บรักษาไว้ให้ดี
แม้ อิคคิวซัง จะไม่อยากจากไป แต่เขาก็ฝืนกลั้นน้ำตา แล้วจากไป ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ ของเช้าวันใหม่
ฉากสุดท้ายของเรื่องคือภาพของ อิคคิวซัง ที่กำลังเดินตามถนนสายหนึ่ง โดยไม่หันหลังกลับ
สองข้างทางมืดดำ ต่างจากถนนที่เขาเดินซึ่งสว่างไสวด้วยแสงอาทิตย์รำไร อาจเป็นการสื่อถึงโลกที่โหดร้ายที่เขากำลังจะเผชิญ และแสงนั้นคือความหวัง หรือเป้าหมายที่เขามุ่งหน้าไป
แต่สิ่งที่ทำให้ผู้ชมหลายคนขนลุกไม่ใช่ภาพ
หากเป็นเสียงประกอบในตอนท้าย ที่ไม่ใช่ดนตรีแต่อย่างใด แต่คือบทสวดพระสูตร "ฮันยะชินเกียว" (般若心経) ที่ดังก้องขึ้นอย่างเงียบงันและศักดิ์สิทธิ์
แล้วภาพก็ตัดหายไปอย่างเรียบง่าย
ไม่มีคำบรรยาย
ไม่มีคำอธิบาย
มีเพียง "ความว่างเปล่า" ที่ทิ้งไว้ให้ผู้ชมได้คิดต่อด้วยหัวใจของตัวเอง