5 วิธีสังเกตภาษากาย "คนโกหก" เอาไปลองใช้ รู้เลยว่าใครกำลังพูดไม่จริง!

09/09/2025 (12:05 น.)

คงไม่ใช่เรื่องน่าสนุกนักหากคุณรู้สึกว่ามีใครสักคนกำลังโกหกคุณ แน่นอนว่าคุณย่อมอยากรู้ให้แน่ใจว่าพวกเขาพูดความจริงหรือไม่?

วิธีหนึ่งคือการใช้เทคนิคด้านคำพูดเพื่อพยายามดึงความจริงออกมา รวมถึงการรวบรวมหลักฐานที่ขัดแย้งกับสิ่งที่เขาพูด

นอกจากนี้คุณยังสามารถสังเกตสัญญาณทางอวัจนภาษาหรือภาษากาย ที่บ่งชี้ว่าบุคคลนั้นกำลังโกหกได้ แม้ว่าวิธีนี้อาจจะไม่แม่นยำเสมอไปก็ตาม แต่ก็ช่วยให้คุณนำมาวิเคราะห์สถานการณ์ได้ง่ายขึ้นหากเกิดอาการลังเลใจ

 

5 การสังเกตภาษากายคนที่(อาจกำลัง)โกหก

1. เริ่มจากตั้ง “พฤติกรรมพื้นฐาน” ของบุคคลนั้น

หากต้องการดูสัญญาณทางภาษากายที่บอกถึงการโกหก คุณจำเป็นต้องรู้จักพฤติกรรมปกติของเขาก่อน เพราะสิ่งที่อาจตีความว่าเป็นการโกหกในบางคน อาจเป็นเพียงนิสัยประจำตัวของอีกคนหนึ่งก็ได้

• วิธีทำคือเริ่มต้นด้วยการถามคำถามง่ายๆ เพื่อให้เขารู้สึกผ่อนคลาย และสังเกตว่าปกติแล้วเขามีท่าทางแบบใด ก่อนจะเข้าสู่คำถามที่จริงจังมากขึ้น

• เช่น อาจถามว่า “วันนี้อากาศร้อนจริงๆ ใช่ไหม?” หรือ “วันนี้คุณเป็นยังไงบ้าง?”

2. สังเกตที่ดวงตา

เวลาคนโกหก สายตาที่พวกเขามักจะทำก็คือ

• เลี่ยงการสบตา มองไปที่อื่น เช่น มองเพดาน ผนัง หรือแม้แต่หน้าผากของคุณแทนที่จะสบตาตรงๆ

• หรือในทางตรงข้าม คือสบตาคุณมากเกินกว่าปกติ จ้องนานเกินไปเพื่อพยายามทำให้ดูน่าเชื่อถือ

• นอกจากนี้ คนโกหกอาจก้มตาลง ถูตาเพื่อเลี่ยงสายตา หรือกระพริบตามากกว่าปกติ

 

3. ดูทิศทางร่างกาย

บางครั้งคนโกหกจะแสดงออกทางท่าทาง เช่น หมุนร่างกายหนี หรือบิดตัวให้ห่างจากคุณ จุดที่ควรสังเกตคือ “เท้า” เพราะมักจะบอกทิศทางที่เจ้าตัวอยากจะหัน หากเท้าชี้ออกห่างจากคุณก็อาจเป็นสัญญาณหนึ่งของการโกหกได้

4. สังเกตการขยับเขยื้อนร่างกาย (fidgeting)

บางคนเป็นคนที่ชอบขยับร่างกายอยู่แล้ว แต่ถ้าการขยับเพิ่มขึ้นมากผิดปกติ มักเป็นสัญญาณของความประหม่า ซึ่งอาจหมายความว่าพวกเขาไม่ได้พูดความจริง เช่น มือ หรือ หัวไหล่

5. เข้าใจข้อจำกัดของการอ่านภาษากาย

แม้ว่าจะมีงานวิจัยและข้อสังเกตมากมายเกี่ยวกับภาษากายของคนโกหก แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงการสรุปทั่วไป ไม่ใช่ว่าทุกคนจะแสดงออกเหมือนกัน ตัวอย่างเช่น การกระพริบตาบ่อยๆ อาจเป็นเพียงนิสัยประจำ ไม่ได้หมายถึงการโกหกเสมอไป

 

ยิ่งไปกว่านั้น การสังเกตภาษากายมักตั้งอยู่บนสมมติฐานว่า “การโกหกทำให้เกิดความเครียด” ซึ่งทำให้ร่างกายเผยพิรุธออกมา ซึ่งอาจใช้ได้กับการโกหกใหญ่ๆ เช่น คดีฆาตกรรม แต่ในชีวิตประจำวันคนเรามักโกหกเล็กๆน้อยๆอยู่เสมอจนชิน ร่างกายจึงไม่แสดงพิรุธให้เห็นชัดเจน

นอกจากนี้ ยังมีบางครั้งที่คนพูดความจริงก็แสดงภาษากายที่เหมือนคนโกหก เพราะสถานการณ์ที่เคร่งเครียดเองต่างหากที่ทำให้เกิดพฤติกรรมประหม่าเหล่านี้ ไม่ได้เกี่ยวกับการโกหกโดยตรง