8 อาการของคนที่กำลัง "เครียด-วิตกกังวล" มากเกินไป
อากัปกิริยาที่เกิดขึ้นในชั่วขณะหนึ่ง สามารถบอกเราได้ว่าเขาคนนั้นกำลังอยู่ในอารมณ์ไหน อยู่ในภาวะอารมณ์ไหน โดยเฉพาะใครที่กำลังเครียดจัด หรือมีความวิตกกังวลมาก อาจแสดงออกทางภาษากายที่เราสามารถสังเกตได้ชัดเจนด้วย
8 อาการของคนที่กำลัง "เครียด-วิตกกังวล" มากเกินไป
พูดเร็วกว่าปกติ
ในหลายๆ ครั้ง คนที่ตื่นเต้นมากจนเกินไปมักพูดเร็วกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว เพราะอยากรีบพูดและรีบให้มันจบไปไวๆ บางคนอาจพูดเร็วเกินไปจนฟังไม่ทัน ฟังไม่รู้เรื่อง พูดแทบไม่หายใจ รวมถึงเสียงอาจจะสั่นได้ด้วย
พูดวกไปวนมา
เมื่อไรที่เราตื่นเต้น หรือเครียด วิตกกังวลจนควบคุมสติไม่ค่อยอยู่ จะทำให้เราขาดความสามารถในการจับใจความในสิ่งที่ต้องการพูด ต้องการสื่อ เรียบเรียงประโยคคำพูดต่างๆ ได้ไม่ดีนัก ทำให้พูดวกไปวนมา เข้าใจยาก
เดินไปเดินมาไร้ทิศทาง
หากเขาคนนั้นกำลังพูดหน้าชั้น ยืนพูดบนเวที หรือยืนพูดต่อหน้าคนจำนวนเยอะๆ แล้วเดินไปเดินมาไม่อยู่นิ่ง จับทิศทางในการเดินไม่ได้ และเดินอย่างที่ไม่รู้ว่าก้าวแต่ละก้าวหมายถึงอะไร จังหวะเดินไม่สอดคล้องกับจังหวะพูด เดินไปเรื่อย ไม่เป็นธรรมชาติ นั่นอาจบ่งบอกว่าเขาตื่นเต้น เครียด หรือวิตกกังวลมากเกินไป
ยืนเอียงไปเอียงมา หรือเอนตัวไปด้านใดด้านหนึ่ง
คนที่ตื่นเต้น เครียด หรือวิตกกังวลมักต้องการหาที่พึ่งพิง ถ้ามีเสาหรือกำแพงให้ยืนเอนตัวลงไปได้ก็จะทำ แต่ถ้ายืนอยู่ในที่โล่งๆ ก็มีความเป็นไปได้ว่าจะพยายามทิ้งน้ำหนักลงไปที่เท้าหรือขาข้างใดข้างหนึ่งมากกว่าจะยืนให้น้ำหนักเฉลี่ยอยู่บนสองขาสองเท้าตามปกติ และอาจจะเปลี่ยนสลับการถ่ายน้ำหนักไปซ้ายทีขวาทีบ่อยๆ
กระวนกระวาย งุ่นง่าน อยู่ไม่สุข
ระหว่างที่พูด หรือระหว่างที่หยุดพูด มองเห็นว่าเขามือไม้อยู่ไม่สุข จับนู่นนี่ จับบางส่วนของร่างกาย หรือจับข้าวของที่อยู่รอบตัว เคาะนิ้ว สั่นขา มือสั่น กดปากกา กะพริบตาถี่ๆ นั่งไม่นิ่ง ขยับขาหรือแขนไปมา หรือทำท่าทางแปลกๆ ที่ตัวคนทำไม่รู้ตัว แต่คนที่ดูอยู่สังเกตได้ว่าทำท่าทางแปลกๆ ดูไม่เป็นธรรมชาติจนผิดสังเกตและดึงความสนใจของเราไปที่ท่าทางของเขามากกว่าคำพูดของเขา
เหงื่อแตก
หากตื่นเต้น เครียด หรือวิตกกังวลมากๆ เขาอาจมีปัญหาในเรื่องของเหงื่อที่ไหนออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เหงื่อผุดที่หน้าผาก ขมับ มือ เท้า ไปจนถึงรักแร้ กลางหลัง ขาหนีบ ฯลฯ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานที่ที่อากาศเย็นแค่ไหนก็ตาม
ไม่มองหน้าคู่สนทนา
ไม่กล้าเผชิญสายตากับคู่สนทนาเพราะเครียด และกังวล หรืออาจกำลังปิดบังอะไรอยู่ สายตาเหลือบมองในทิศทางที่ผิดปกติ เช่น มองไปด้านบน มองไปด้านข้าง ทั้งๆ ที่ด้านข้างตัวไม่มีอะไรน่ามองเป็นพิเศษ สายตาอยู่ไม่นิ่ง ส่ายไปส่ายมา
หยุดนิ่งไปเสียเฉยๆ
บางคนตื่นเต้น หรือ เครียด วิตกกังวลมากเกินไปจนจู่ๆ ก็ลืมในสิ่งที่ตัวเองจะพูด ลืมแม้กระทั่งเรื่องง่ายๆ หรือลืมไปว่าเมื่อสักครู่ตัวเองพูดอะไรไป หรือกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่ จู่ๆ ก็นึกเรื่องที่จะพูดไม่ออก นิ่งแข็งไปทั้งร่างกายและสมองไปเลยระหว่างพูด
