แม่เฒ่าหดหู่ โดน "แมลงกัด" เป็นรอยเล็กๆ แต่ต้องผ่าตัด 60 ครั้ง สูญเสียอวัยวะสำคัญ
แชร์อุทาหรณ์ หญิงชราโดน “แมลงกัด” รอยเล็กๆ ที่น่อง สุดท้ายหดหู่หมอต้อง “ตัดขา” รุนแรงได้มากกว่าที่คิด...
“ซูซาน บัตเทอรี” หญิงวัย 68 ปี จากไฮเวิร์ธ วิลต์เชียร์ ไอซ์แลนด์ อยู่ในอาการโคม่าเป็นเวลาสามสัปดาห์ หลังจากติดเชื้อสเตรปโตค็อกคัสในกระแสเลือด (Streptococcus suis) และโรคเนื้อเน่า หรือแบคทีเรียกินเนื้อคน (Necrotizing Fasciitis) ส่งผลให้ผิวหนังของเธอเป็นสีดำ ซึ่งเป็นอันตรายถึงชีวิต
นางบัตเทอรีตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่งในเดือนกันยายน 2023 และพบว่าน่องของเธอถูกแมลงบางชนิดกัด เธอคิดว่าบาดแผลเล็กๆ จะหายได้เองและเพิกเฉยต่อมัน อย่างไรก็ดี บาดแผลไม่เพียงไม่หายแต่เริ่มเน่าเปื่อย ล้มป่วยกะทันหันด้วยอาการเหมือนไข้หวัดใหญ่และอาเจียน
ในตอนแรกแพทย์ที่โรงพยาบาลเกรทเวสเทิร์น ในเมืองสวินดอน สันนิษฐานว่าอาจแพ้สารบางอย่างที่ไม่ทราบชนิด หลังจากที่สามีของเธอจะจะพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล แต่เมื่อเขากลับมาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น เธอกลับอยู่ในอาการโคม่า และอยู่ในอาการโคม่าเป็นเวลานานถึง 3 สัปดาห์ ทีมแพทย์พยายามอย่างหนักเพื่อรักษาเธอ
นางบัตเทอรีเข้ารับการผ่าตัดถึง 60 ครั้งเพื่อรักษาชีวิต ท้ายที่สุดถูกส่งไปที่โรงพยาบาลบริสตอลเพื่อทำการตัดขาและปลายนิ้ว เพื่อตัดขาและปลายนิ้วมือทั้งสองข้างออก ป้องกันการแพร่กระจายของโรคกินเนื้อคน ในขณะเดียวกัน แม้จะทดสอบจากรอยกัดหลายครั้งแล้ว แต่ทีมแพทย์ก็ไม่เคยพบว่าแมลงชนิดใดเป็นสาเหตุ
- หนุ่มอายุแค่ 18 เกือบพิการ เม็ดแข็งผุดเต็มขา หมอชี้เพราะ "เครื่องดื่ม" ที่หลายคนชอบ
- พนง.อายุน้อย ล้มตึงเป็นอัมพาต เพราะ 2 เมนูโปรด หมอเตือนหนุ่ม-สาว กินแทบทุกคน!
“ผิวหนังเน่าเปื่อย ยิ่งพวกเขาทำความสะอาดและพยายามป้องกันการติดเชื้อมากเท่าไหร่ การติดเชื้อก็ยิ่งลุกลามมากขึ้นเท่านั้น ฉันจึงต้องเข้ารับการผ่าตัด 60 ครั้ง และอยู่ในโรงพยาบาลนานถึง 8 เดือน” นางบัตเทอรีเปิดเผยกับ Swindon Advertiser
“ฉันจำได้วันที่พวกเขาบอกว่าทุกอย่างจะต้องเริ่มดำเนินไป แต่ฉันไม่คิดว่ามันแย่ขนาดนี้… ตอนที่พวกเขาบอกว่าจะต้องเอาขาฉันออก ฉันก็แค่พูดกับตัวเองว่า 'ต้องยอมปล่อยไป ไม่งั้นฉันคงต้องตาย' และฉันแค่อยากจะพยายามกลับมาเป็นปกติให้มากที่สุดโดยเร็วที่สุด”
ทางด้าน เจน ผู้เป็นลูกสาว เปิดเผยว่า ก่อนหน้านี้แม่ของเธอทำกิจกรรมชุมชน แต่ตอนนี้เพราะการตัดขาทำให้หลายอย่างทำไม่ได้ ซึ่งทำให้แม่ของเธอหดหู่ใจมาก และเนื่องจากแม่ของเธอมีการเคลื่อนไหวที่จำกัด จึงไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ "ตอนนี้เธอจึงอาศัยอยู่กับฉันที่คาร์ริกาลีน" โดยเธอจึงลาออกจากงานและกลายเป็นผู้ดูแลแม่เต็มเวลา แต่สิ่งนี้ทำให้ชีวิตของทั้งสองคนยากขึ้นเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ยังหวังว่าจะช่วยให้ครอบครัวผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปได้
ปัจจุบันนางบัตเทอรีสามารถกลับมาเดินโดยใช้ขาเทียมได้อีกครั้ง และสามารถไปยิมสัปดาห์ละสองครั้ง รวมทั้งกลับมาทำสวนอีกครั้งด้วย แต่บอกว่าเธอจะมีความตระหนักถึงความเสี่ยงของการติดเชื้อมากขึ้น
