พ่อแค่เล่นสติ๊กเกอร์กับลูกทุกวัน พอเข้าโรงเรียนอนุบาล ครูยังทึ่งถาม "เลี้ยงลูกยังไง?"

ปล่อยให้สามีเป็นคนสอนลูก พอพาลูกไปเข้าเรียนอนุบาล คุณครูถึงกับถามด้วยความประหลาดใจว่า “ที่บ้านเลี้ยงดูยังไงคะ เด็กพัฒนาดีเกินคาดเลย?”

การสอนลูกให้ได้ผล ไม่จำเป็นต้องเริ่มจากตำราเสมอไป

คุณแม่ชาวจีนคนหนึ่งได้แบ่งปันเรื่องราวการเลี้ยงลูกสุดคาดไม่ถึงของสามี เนื่องจากงานของเธอค่อนข้างยุ่ง ไม่สามารถอยู่บ้านได้บ่อยนัก หน้าที่ดูแลลูกสาวจึงตกเป็นของสามี ซึ่งมีเวลาที่ยืดหยุ่นมากกว่า

ในช่วงแรก เธอรู้สึกวางใจ เพราะสามีเป็นคนรอบคอบและผูกพันกับลูกดี แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอกลับเริ่มรู้สึกกังวล เพราะวิธีเลี้ยงลูกของเขาต่างจากที่เธอเคยทำโดยสิ้นเชิง แทนที่จะใส่ใจเรื่องอาหาร การเรียน หรือกิจกรรมเสริมพัฒนาการ เขากลับใช้เวลาส่วนใหญ่เล่นสติ๊กเกอร์กับลูก ไม่มีการอ่านหนังสือ ไม่สอนตัวอักษร หรือเล่นเกมเสริมความคิดใด ๆ เลย จนเธอเริ่มสงสัยว่าวิธีเลี้ยงลูกแบบนี้จะง่ายเกินไปหรือเปล่า

เธอพยายามพูดเตือนหลายครั้ง เพราะกลัวว่าลูกจะติดเล่นจนตามเพื่อนไม่ทันเมื่อต้องไปโรงเรียน แต่สามีก็ยังคงสงบและมีท่าทีร่าเริงเหมือนเดิม ขณะที่ในใจเธอเริ่มไม่มั่นใจ กลัวว่าลูกจะเรียนรู้ช้ากว่าเด็กคนอื่นเมื่อเข้าสู่ระบบการศึกษา

แต่สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ เมื่อลูกสาวเข้าเรียนอนุบาลกลับได้รับคำชมจากคุณครูว่า เป็นเด็กที่มีสมาธิดี พูดจาชัดเจน มีความรับผิดชอบในตัวเอง และที่น่าทึ่งคือสามารถจดจำตัวอักษรได้หลากหลาย ทั้งที่ไม่เคยเรียนอย่างเป็นทางการที่บ้าน เด็กหญิงกลับแสดงพัฒนาการที่ดีเกินความคาดหมาย จนครูยังเอ่ยปากถามว่า ทางบ้านเลี้ยงดูลูกอย่างไร

เมื่อเธอไปถามสามี จึงเพิ่งเข้าใจว่า เวลาที่พ่อลูกเล่นสติ๊กเกอร์ด้วยกันนั้น แท้จริงแล้วคือ “ห้องเรียนลับ” ที่แสนมีค่า

การติดสติ๊กเกอร์แต่ละชิ้นช่วยให้ลูกได้ฝึกสังเกต คิดวิเคราะห์ จดจำ ฝึกการใช้มือ และสร้างสมาธิ โดยที่ทุกอย่างเกิดขึ้นในบรรยากาศสนุกสนาน ปราศจากแรงกดดันหรือการบังคับ และนั่นเองที่เป็นหัวใจของการพัฒนาที่แท้จริง ทั้งมั่นคงและเป็นธรรมชาติ

การสอนลูกให้ได้ผล ไม่จำเป็นต้องเริ่มจากตำราเรียนเสมอไป

เรื่องราวข้างต้นเป็นหลักฐานชัดเจนว่า เด็กเล็กเรียนรู้ได้ดีที่สุดผ่านการเล่นและการมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งรอบตัว หัวใจของการเรียนรู้ไม่ใช่การยัดเยียดความรู้ แต่คือการสร้างสภาพแวดล้อมที่อบอุ่น สนุก และเปิดโอกาสให้เด็กได้สำรวจโลกด้วยตัวเอง

กิจกรรมง่าย ๆ เช่น ต่อจิ๊กซอว์ ติดสติ๊กเกอร์ ระบายสี ต่อบล็อก ปั้นดิน เล่นบทบาทสมมติ หรือแม้แต่ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน ล้วนแฝงไปด้วยคุณค่าทางการเรียนรู้ ช่วยฝึกความคิด การเคลื่อนไหว ทักษะภาษา ความรับผิดชอบในตนเอง และพัฒนาทางอารมณ์และสังคมอย่างลึกซึ้ง

แทนที่จะเร่งให้ลูกเรียนเร็ว พ่อแม่ควรเป็นเพื่อนร่วมทางของลูก ด้วยความอดทนและเข้าใจ ส่งเสริมให้ลูกได้ “เล่นเพื่อเรียน เรียนผ่านการเล่น”

เมื่อเด็กเติบโตในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความรัก การรับฟัง และประสบการณ์จากธรรมชาติ เขาจะมีรากฐานที่แข็งแรงสำหรับการพัฒนาอย่างรอบด้านในอนาคต