วิทยาศาสตร์มีคำตอบ: ทำไมส่วนใหญ่เราถึงหาวตามเมื่อเห็นคนอื่นหาว?
คุณเคยสังเกตตัวเองไหมว่า พอเห็นคนอื่นหาว เราก็มักจะเผลอหาวตามไปด้วยโดยไม่รู้ตัว?
ปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นไม่ใช่แค่ความบังเอิญ แต่เป็นพฤติกรรมทางชีววิทยาและจิตวิทยาที่นักวิทยาศาสตร์ศึกษาอย่างจริงจัง
การหาวตามเชื่อมโยงกับสมองกระจก (Mirror Neurons) ความเห็นอกเห็นใจ และกลไกวิวัฒนาการของมนุษย์ ทำให้ร่างกายของเราตอบสนองแบบอัตโนมัติ
มาทำความเข้าใจกันว่าทำไมการหาวถึง “ติดต่อได้” กันอย่างน่าทึ่ง

ปรากฏการณ์ "การหาวติดต่อ" (Contagious Yawning)
นักวิจัยเรียกสิ่งนี้ว่า การหาวติดต่อ เป็นการตอบสนองอัตโนมัติเมื่อเห็น ได้ยิน หรือแม้กระทั่งคิดถึงคนที่กำลังหาว สมองจะกระตุ้นให้ร่างกายหาวตาม แม้จะไม่ง่วงจริงก็ตาม
ปรากฏการณ์นี้พบได้ทั้งในมนุษย์และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิด เช่น ลิง ชิมแปนซี และ สุนัข

เกี่ยวข้องกับ "สมองกระจก" (Mirror Neurons)
การหาวติดต่อเกี่ยวข้องกับ Mirror Neurons หรือเซลล์ประสาทกระจก ซึ่งทำงานเมื่อเรามองเห็นการกระทำของผู้อื่นและสมองพยายามเลียนแบบพฤติกรรมนั้น
เซลล์ประสาทเหล่านี้มีบทบาทสำคัญต่อความเข้าใจ ความเอาใจใส่ และความสามารถในการ “อิน” ไปกับคนรอบตัว

เชื่อมโยงกับความเห็นอกเห็นใจ (Empathy)
การวิจัยพบว่าคนที่มีความสามารถในการเข้าใจและใส่ใจความรู้สึกผู้อื่นสูง มักหาวติดต่อได้ง่ายกว่า
การหาวตามจึงสะท้อนระดับ ความเห็นอกเห็นใจ ยิ่งสัมพันธ์ใกล้ชิด เช่น คนในครอบครัวหรือเพื่อนสนิท โอกาสหาวตามก็ยิ่งสูงขึ้น

การทำงานของสมองและร่างกาย
ทฤษฎีหนึ่งระบุว่า การหาวช่วยเพิ่มออกซิเจนและลดความร้อนในสมอง การหาวติดต่ออาจเป็น “กลไกการเอาตัวรอดร่วมกัน” ของมนุษย์ยุคโบราณ เพื่อช่วยให้สมาชิกในกลุ่มมีระดับความตื่นตัวและพลังงานใกล้เคียงกัน
บทสรุป
การหาวตามคนอื่นไม่ใช่เรื่องแปลกหรือเป็นนิสัยส่วนตัว แต่เป็นปรากฏการณ์ทางชีววิทยาและจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องกับ สมองกระจก ความเห็นอกเห็นใจ และวิวัฒนาการของมนุษย์
ครั้งต่อไปถ้าคุณเผลอหาวตามเพื่อน ก็สามารถบอกได้เลยว่านั่นเป็นเพราะสมองของคุณกำลัง “อิน” และเชื่อมโยงกับเขาอยู่นั่นเอง