ลูกใครเนี่ย?! เรียงความสาธยาย “จุดด้อยของแม่” ล้วนๆ แต่ปิดจบได้สวย ใครอ่านก็ชมเซนส์ดี

 เด็กประถมเขียนเรียงความเรื่อง "แม่" บรรยายเห็นภาพแบบเน้น “จุดด้อย” ล้วนๆ แต่ปิดจบคำเดียว โกรธไม่ลง! 

การเขียนเรียงความเกี่ยวกับผู้คนของนักเรียนระดับประถมศึกษา มักทําให้ครูและผู้ปกครองหัวเราะออกมาดังๆ เพราะดูเหมือนว่าเด็กเล็กๆ ไม่เคยกลัวที่จะแบ่งปันสิ่งใดๆ ออกมาอย่างไร้เดียงสา และสิ่งที่ดูเหมือนธรรมดาๆ บางครั้งก็ดูมีชีวิตชีวาและน่าสนใจในสายตาของเด็กๆ และอาจถึงขั้นทําให้ผู้ใหญ่ "เขินอาย" ได้เลย

ตัวอย่างเช่นกรณีที่เกืดขึ้นในประเทศเวียดนาม เด็กประถมคนหนึ่งได้ทําให้ครูและชาวเน็ตหัวเราะอย่างหนัก กับผลงานเรียงความที่บรรยายถึงแม่ของเขาอย่างจริงใจสุดๆ

“แม่ของฉันชื่อ… เธอทํางานหนักมาก

ความขยันหมั่นเพียงของแม่คือ แม่ตื่นนอนเวลา 6.50 น. ทุกเช้า แต่แม่งอตัวนอนตะแคงจนถึงเวลา 7.50 น. จึงจะลุกจากเตียง แม่เก็บอาหารเช้าไว้ในตู้เย็นเมื่อวันก่อน แต่เช้าวันรุ่งขึ้นแม่ก็ยังไม่รู้ว่าจะกินอะไรดี

ฉันชอบตัดเล็บและเล็บเท้าให้แม่มาก ขาของแม่กลม อวบอ้วน ดําคล้ํา แต่กลับดูน่ารักมาก แม่จูบลูกวันละ 100 ครั้ง น้ําลายไหลเต็มหน้า เธอต้องเช็ดด้วยเสื้อของเธอ ฉันรักแม่ของฉันมาก"

ในเรียงความนี้ ลูกชายได้รวบรวมข้อด้อยของผู้เป็นแม่มาบรรยายอย่างท่วมท้น แต่สุดท้ายแล้วเด็กคนนี่ยังไม่ลืมที่จะ"หยอก" แม่ของเขาด้วยคําพูดน่ารักๆ ที่ว่า "ฉันรักแม่ของฉันมาก" ซึ่งเชื่อว่าเมื่อเจอประโยคเด็ดนี้ไป คุณแม่คนไหนก็คงโกรธไม่ลง

งานเขียนที่จริงใจแต่ตลกขบขันของเด็กชาย ทําให้ข้อความดังกล่าวได้รับความสนใจอย่างมากบนโซเชียลมีเดีย ชาวเน็ตที่ได้อ่านพากันหัวเราะไม่หยุด อย่างไรก็ตาม หลายคนคาดเดาว่าหากแม่ของเด็กชายอ่านสิ่งที่ลูกชายเขียน เธอจะต้อง... อับอายจนหน้าแดงแน่ๆ โดยความคิดเห็นส่วนหนึ่งบอกว่า

"ไม่ว่าลูกจะพรรณนายังไง ลูกก็ยังรักแม่อยู่ดี"

“ถ้าฉันเป็นแม่คงจะอายมากแน่ๆ เด็กคนนี้ต้องโดนลงโทษแน่ๆ”

“เขาอธิบายอย่างละเอียดถี่ถ้วน แต่โดยสรุปแล้ว การยังรักแม่มากๆ นั้นได้คะแนน 10 คะแนนเต็ม”

“การอ่านสิ่งนี้เป็นเรื่องสนุกและสมจริงมาก และเด็กชายก็รักแม่ของเขามากเช่นกัน”

“ฉันหัวเราะหนักมากหลังจากอ่านสิ่งนี้ แต่ถ้าฉันเป็นแม่เขา เด็กคนนี้คงโดนลงโทษทันที”

•  ฮาร์วาร์ดเผย 3 นิสัย(ดูเหมือน)แย่ แต่พิสูจน์ได้ว่า "เด็กฉลาด" ผปค.ควรรู้ ไม่ขวางเฉิดฉาย!
• ด.ช.ไม่เขียนสักคำ แต่ครูให้คะแนนเต็ม เฉลย “หัวข้อเรียงความ” เศร้าจนไม่มีคำบรรยาย