ถั่วฝักยาวและถั่วชนิดอื่น ๆ (ถั่วแขก, ถั่วพู, ฯลฯ): มีสาร Saponin และ Lectin ซึ่งจะถูกย่อยสลายเมื่อ ปรุงสุกอย่างสมบูรณ์

ดอกลิลลี่สีเหลืองสด: มีสาร Colchicine ซึ่งเป็นอันตราย การต้มที่อุณหภูมิสูงนาน 15 นาทีจึงจะปลอดภัยขึ้น การใช้ดอกลิลลี่แบบแห้งจะปลอดภัยกว่า

มันสำปะหลังสด: มีสาร Cyanogenic Glycoside ที่เปลี่ยนเป็นกรดไฮโดรไซยานิก (HCN) ได้ อันตรายอย่างยิ่ง ควรนำไปแช่น้ำและปรุงให้สุกอย่างทั่วถึงก่อนกิน

รากบัวและสมหวัง (แห้ว): เป็นพืชน้ำที่เติบโตในสภาพแวดล้อมที่อาจมี ปรสิต งานวิจัยบางชิ้นเคยพบไข่ปรสิตจำนวนมากบนเปลือกแห้วดิบ และการแช่น้ำเกลือก็ไม่สามารถกำจัดได้หมด

ผักที่มีลำต้นกลวง (ผักบุ้ง, ผักกาด): โครงสร้างคล้ายท่อดูดตามธรรมชาติ ทำให้ง่ายต่อการกักเก็บ ยาฆ่าแมลง และจุลินทรีย์ ในญี่ปุ่น เชฟมืออาชีพมักต้องล้างผักเหล่านี้ภายใต้น้ำไหลนานกว่า 15 นาที

ถั่วงอกดิบ: เจริญเติบโตในสภาพแวดล้อมที่อุ่นและชื้น ซึ่งเป็นสภาวะที่เหมาะสำหรับแบคทีเรีย Salmonella การระบาดของเชื้อ Salmonella จากถั่วงอกดิบในเยอรมนีเมื่อปี 2554 เคยทำให้มีผู้เสียชีวิตถึง 53 ราย จึงมีความเสี่ยงสูงมากหากกินดิบ

ผักโขมและผักโขมจีน (ผักปวยเล้ง): มีสาร Oxalate สูง การกินดิบจะทำให้แคลเซียมในผักกลายเป็น Calcium Oxalate ซึ่งดูดซึมยาก การนำไปต้มลวกสามารถลด Oxalate ได้ 30-87% ช่วยให้ร่างกายได้รับสารอาหารดีขึ้น

ผักตระกูลกะหล่ำ (บล็อกโคลี, กะหล่ำปลี, กะหล่ำดอก): มีสาร Glucosinolate ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อ ต่อมไทรอยด์ หากกินดิบในปริมาณมาก อย่างไรก็ตาม การปรุงอาหารในระดับที่เหมาะสมจะช่วยกระตุ้นสาร Sulforaphane ซึ่งมีคุณสมบัติต้านมะเร็ง

หน่อไม้สด: มีสาร Cyanogenic Glycoside และ Tannin ซึ่งทำให้มีรสฝาด และขัดขวางการย่อยโปรตีน ภูมิปัญญาชาวบ้านจึงมักนำหน่อไม้ไปต้มหลายครั้งก่อนรับประทาน

ผักที่มีความเสี่ยงสูง: ควร ปรุงให้สุกอย่างสมบูรณ์ เท่านั้น

ผักที่มีความเสี่ยงปานกลาง: ควร ล้างให้สะอาดอย่างพิถีพิถัน และอาจนำไปต้มหรือลวกเบื้องต้น

ผักที่มีความเสี่ยงต่ำ: สามารถกินดิบได้ แต่ไม่ควรมากเกินไป